Female-tarhim

اشعار مناسب اعلامیه ترحیم مادر

مادرم ای رفته در خوابی دراز باز	یاس هایت توی ایوان گشته
گرچه گلهایت همه تنها شدند	با شقایق های آن دنیا بساز
شعر شماره 201
قسم به تربت مادر که سجد ه گاه من است	که مهر مادریش تا ابد پناه من است
شعر شماره 202
تویی شمع و منم پروانه مادر	تویی گنج و منم ویرانه مادر
شعر شماره 203
مادر امروز، جهان بی تو نبیند	چشمم این منم بر سر خاک تو که خاکم بر سر
شعر شماره 204
مادر به خدا این دل ما کعبۀ درد است	رخسارۀ ما برگ خزان دیدۀ زرد است
شعر شماره 205
خانه خلوت و غربت زده ات سخت غمین	اینک این جا پسرت با غم تو خاک نشین
شعر شماره 206
این چه شمع است که خاموش نگردد هرگز	مرگ مادر که فراموش نگردد هرگز
شعر شماره 207
مادر به تو سوگند در این خانۀ خاموش	افسانۀ شادی و خوشی گشته فراموش
شعر شماره 208
کسی که طعم محبت چشیده می داند	مصیبتی به جهان همچو مرگ مادر نیست
شعر شماره 209
نیست دیگر سایۀ پر مهر مادر بر سرم	آن که بود از مرحمت غم خوار و یار و یاورم
شعر شماره 210
پیوسته در هوای تو چشمم به جستجوست	هر لحظه با خیال تو جانم به گفتگوست
شعر شماره 211
ناله کردم ذره ای از کوه دردم کم نشد	گریه کردم اشک بر داغ دلم مرهم نشد
در گلستان گردگل بسیار گردیدم ولی	از هزاران گل که بوییدم یکی مادر نشد
شعر شماره 212
ای سبزترین روایت دل ، مادر	ای با خبر از نهایت دل ، مادر
رفتی و دو چشم خسته ام پر خون شد	من با که کنم حکایت دل مادر
شعر شماره 213
قربان نگاه خسته ات ، مادر جان	لبخند به گل نشسته ات ، مادر جان
از عمق دو چشم مهربانت پیداست	تصویر دل شکسته ات ، مادر جان
شعر شماره 214
شعله ای خاموش گشت و خانه ای بی نور شد	گوهر ارزنده ای پنهان به خاک گور شد
مادر شایسته ای زین عالم ناپایدار	چشم خود بربست و از چشم عزیزان دور شد
شعر شماره 215
مادرم چشمان پرخون به راهت مانده است	داغ هجرت خاک غم را برسرم افشانده است
رفته ای سوی جنان ، ای مظهر مهر وفا	چون که از جنت تورا زهرای اطهرخوانده است
شعر شماره 216
ای گل گلخانه ! پژمون ، فسردن زود بود	خانه شد ظلمت سرا ، از خانه رفتن زود بود
شمع محفل ! سوختی خاموش کردی خانه را	سوختیم از هجرت ای مادر ،گسستن زود بود
شعر شماره 217
همی نالم که مادر در برم نیست	صفاو سایه او بر سرم نیست
مرا گر دولت عالم ببخشند	برابر با نگاه مادرم نیست
شعر شماره 218
مادرم ذکر خداوند جهان کار تو بود	در جهان طاعت حق ،مونس وغمخوار تو بود
عاقبت رفتی و از مهر جهان دل کندی	چون که زهرای علی تشنه دیدار تو بود
شعر شماره 219
هر گه که ز شوق می کنم یاد تورا	گویم که هزار آفرین باد تورا
الحق ز تبار حضرت زهرا بود	آن شیر زنی که پرورش داد مرا
شعر شماره 220
مرغ بخوابید و من از قصه بیدارم هنوز	گر چه رفتی از برم مشتاق دیدارم هنوز
سر نهادم چون به گیسوی تو هنگام وداع	مانده آن چین و شکن بر روی رخسارم هنوز
شعر شماره 221
مادر ، به خدا ماه در این خانه تو بودی	روشنگر این کلبه ویرا نه تو بودی
از خاطر دل ها نرود یاد تو هرگز	ای آن که به نیکی همه افسانه تو بودی
شعر شماره 222
دلا دیدی که آخر مادرم رفت	یگانه همدم و آن یاورم رفت
شده ماتم ، سراسر کلبه ما	از آن روز که آن تاج سرم رفت
شعر شماره 223
آبروی اهل دل از خاک پای مادر است	هر چه دارند این جماعت از دعای مادر است
آن بهشتی را که قرآن می کند توصیف آن	صاحب قرآن بگفتا زیر پای مادر است
شعر شماره 224
به شب های جدایی گاه و بیگاه	به گوشم می رسد ، آوای مادر
به چشمم جلوه ای دارد شبانگاه	جمال مادر و رویای مادر
شعر شماره 225
یاد ایامی که مادر داشتیم	افسری زیبنده بر سر داشتیم
زندگی با اومرا افسانه بود	روشنی بخش دلم در خانه بود
شعر شماره 226
گرچه من دیگر نمیبینم تورا	خاطراتت را در این غمخانه مهمان می کنم
گوهر یکدانه ام ، ای مادر خوبم بدان	یا ابد یاد تو را در سینه پنهان می کنم
شعر شماره 227
مادر ای گلبوته ی مهتاب من	مادر ای عطر گل شاداب من
مادر ای سازنده ی فردا من	مادر ، ای خون تو در رگ های من
شعر شماره 228
بگو مادر هنوزم یادی از ما می کنی یا نه؟	درون خاک تیره وا عزیزا می کنی ا نه؟
به هر دردی که گشتم مبتلا ، کرد مداوایم	غم بی مادری را هم مداوا می کنی یا نه
شعر شماره 229
دلم را از غمت مادر، شکستی	تمام رشته ها از هم گسستی
یقین دارم که در باغ بهشتی	کنار حضرت زهرا نشستی
شعر شماره 230
امروز هستی ام ز امید دعای توست	فردا کلید باغ بهشتم رضای توست
مادر بهشت من ، همه آغوش گرم توست	گویی سرم هنوز به بالین نرم توست
شعر شماره 231
عشقت نه سر سری است که ازسر به در شود	مهرت نه عارضی است که جای دگر شود
عشق تو در وجودم و مهر تو در دلم	اشیر اندرون شد و با جان بدر شود
شعر شماره 232
بخواب ای مادرم ،آرام و خسته	خواب ای مادرم، ای دل شکسته
بمیرم من برای غصه هایت	بمیرم من برای اشک هایت
شعر شماره 233
مادرم ، ای چشمه ی مهرو وفا	مادرم ، ای آیت لطف خدا
مادرم ، ای روز سختی یار من	مادرم ای بهترین غمخوار من
شعر شماره 234
رفتی و شدی راحت از رنج و غم دنیا	کز درد فراق تو ،خون شد جگرم مادر
از هجر تو می نالم، بنگر تو بر احوالم	کز داغ تو چون مرغی بی بال و پرم مادر
شعر شماره 235
جای خالی تو زین پس یک سبد	پر ز یاس و رازقی شد تا ابد
مادرم آخر کجا جویم تو را	تا که یک بار دگربویم تورا
شعر شماره 236
فلک مادر گرفت و برد در خاک	وجود نازنینی با دلی پاک
چه گویم مادرا با رفتن تو	فغانم می رسد بر اوج افلاک
شعر شماره 237
دگر آغوش مادر جای ما نیست	دریغا دامنش مأوای ما نیست
ز آن روزی که از دار فنا رفت	کسی غمخوار و هم آوای ما نیست
شعر شماره 238
در گلستان ادب آموزگارم مادر است	بعد رب العالمین تنها امیدم مادر است
من که شاگرد دبیرستان عشق مادرم	اولین معشوق من در روزگارم مادر است
شعر شماره 239
مهربان تر زدل عاشق مادر دل نیست	به دو گیتی چو دل صادق مادر دل نیست
دل پاکی طلبیدم که کنم هدیه به او	هر چه گشتم به خدا ، لایق مادر دل نیست
شعر شماره 240
گل های بهشت ، سایبانت مادر	یک دسته ستاره ، ارمغانت مادر
دیگر چه کسی چشم به راهم باشد	قربان نگاه مهربانت مادر
شعر شماره 241
حاشا که زدل ، مهر تو آسان برود	وان عشق گران خریده ، ارزان برود
ای از بر من برفته ، مهر تو مرا	با شیر فرو شده ست و یا جان برود
شعر شماره 242
به گیتی واژه ای زیباست ، مادر	کلامی دلکش و رعناست ، مادر
ندیدم عاشقی صادق چو مادر	به مهر طفل خود شیداست ، مادر
شعر شماره 243
قلبم شده رنجور زهجران تو مادر	فکرم شده این گونه پریشان تو مادر
هر روز کنم آرزوی روی تو افسوس	دستم شده کوتاه زدامان تو مادر
شعر شماره 244
رفتی و آتش زدی بر جسم وجانم ، مادرم	گشته تاریک از فراغت آشیانم ، مادرم
چون به یاد آرم محبت های دیرین تو را	آتش غم می کشد شعله به جانم ، مادرم
شعر شماره 245
مادرم ، فردا که زهرا پا به کوثر می نهد	در صف خدمت گزارانش تو را جا می دهد
باز آن جا هم مرام مادری در پیش گیر	جان مولا ، پیش زهرا ، دست ما را هم بگیر
شعر شماره 246
چراغ خانه ام خاموشه امشب	کجایی مادر خوبم کجایی
کجایی تا کشی دست محبت	چو طفلان بر سر و رویم کجایی
شعر شماره 247
یاد ایامی که مادر داشتم	افسری زیبنده بر سر داشتم
زندگی با او مرا افسانه بود	روشنی بخش دلم در خانه بود
شعر شماره 248
مادرم عشقی اگر بود ، ز رخسار تو بود	دل من بندۀ آن مهر و گرفتار تو بود
خانه را سوختی از هجرت خود ، تا به ابد	دل ما تشنۀ یک لحظۀ دیدار تو بود
شعر شماره 249
روان مادرم شادان که عمری	مرا در راه یزدان ،رهبری کرد
به گوشم نغمۀ توحید سرداد	به جای مادری ، پیغمبری کرد
شعر شماره 250
بیا چون شمع ها نم نم بگرییم	غریبانه در این ماتم بگرییم
بیا چون باغ گل در زیر باران	به یاد باغبان با هم بگرییم
شعر شماره 251
ای کاش تو باز آیی و من پای تو بوسم	در سجده روم صورت زیبای تو بوسم
هر جا که گذشتی و دمی جای گرفتی	آنجا روم و گریه کنان جای تو بوسم
شعر شماره 252
مادرم جای تو خالیست به کاشانه ما	غمت آتش زده بر این دل دیوانه ما
شمع این محفل ما بودی و خاموش شدی	بعد تو رفته صفا دیگر از خانه ما
شعر شماره 253
فلک آخر ربودی مادر فرزانه ما را	به خاموشی فکندی محفل و کاشانه ما را
ندانم از چه رو کردی شعار خویش گل چیدن	گل ما چیدی و بر هم زدی گلخانه ما را
شعر شماره 254
به یاد شمع رویت همچنان پروانه میسوزم	تو رفتی من به جایت اندر این کاشانه میسوزم
گهی آیم کنار قبر تو با دیده گریان	گهی از مهربانی های تو در خانه میسوزم
شعر شماره 255
لذت هر زندگانی را صفای مادر است	سینه ام آکنده از مهر و وفای مادر است
عالمی در وصف او هرگز نمی گیرد قرار	چون بهشت جاودانی زیر پای مادر است
شعر شماره 256
افسوس دگر مادر شیرین سخنم در بر ما نیست	آن گوهر یکدانه پر مهر وفا در بر ما نیست
آن سنگ صبور ، ذاکر حق تا دم آخر	افسوس و صد افسوس که دگر سایه ی او بر سر ما نیست
شعر شماره 257
فرشته زیر خاک ! این باورم نیست	که دیگر سایه او بر سرم نیست
نمی بینم به غیر از غصه و غم	در سرای جاودان منزل گزیدن زود بود
شعر شماره 258
یک زمان در خانه ما گنج نهانی داشتیم	مادر دلسوز و یار مهربانی داشتیم
خواب غفلت آمد و طوفان مرگ از ره رسید	جمله ویران شد اگر ما آشیانی داشتیم
شعر شماره 259
مادر بهشت من آغوش گرم توست	گویی سرم هنوز بربالین نرم توست
شعر شماره 260
مادر به خدا این دل ما کعبه ی درد است	رخساره ی ما برگ خزان دیده ی زرد است
شعر شماره 261

انجام سفارشات شبانه روزی (باهماهنگی قبلی)

اشعار مناسب اعلامیه ترحیم مادر

مادرم ای رفته در خوابی دراز باز

یاس هایت توی ایوان گشته

گرچه گلهایت همه تنها شدند

با شقایق های آن دنیا بساز

شعر شماره 201

قسم به تربت مادر که سجد ه گاه من است

که مهر مادریش تا ابد پناه من است

شعر شماره 202

تویی شمع و منم پروانه مادر

تویی گنج و منم ویرانه مادر

شعر شماره 203

مادر امروز، جهان بی تو نبیند

چشمم این منم بر سر خاک تو که خاکم بر سر

شعر شماره 204

مادر به خدا این دل ما کعبۀ درد است

رخسارۀ ما برگ خزان دیدۀ زرد است

شعر شماره 205

خانه خلوت و غربت زده ات سخت غمین

اینک این جا پسرت با غم تو خاک نشین

شعر شماره 206

این چه شمع است که خاموش نگردد هرگز

مرگ مادر که فراموش نگردد هرگز

شعر شماره 207

مادر به تو سوگند در این خانۀ خاموش

افسانۀ شادی و خوشی گشته فراموش

شعر شماره 208

کسی که طعم محبت چشیده می داند

مصیبتی به جهان همچو مرگ مادر نیست

شعر شماره 209

نیست دیگر سایۀ پر مهر مادر بر سرم

آن که بود از مرحمت غم خوار و یار و یاورم

شعر شماره 210

پیوسته در هوای تو چشمم به جستجوست

هر لحظه با خیال تو جانم به گفتگوست

شعر شماره 211

ناله کردم ذره ای از کوه دردم کم نشد

گریه کردم اشک بر داغ دلم مرهم نشد

در گلستان گردگل بسیار گردیدم ولی

از هزاران گل که بوییدم یکی مادر نشد

شعر شماره 212

ای سبزترین روایت دل ، مادر

ای با خبر از نهایت دل ، مادر

رفتی و دو چشم خسته ام پر خون شد

من با که کنم حکایت دل مادر

شعر شماره 213

قربان نگاه خسته ات ، مادر جان

لبخند به گل نشسته ات ، مادر جان

از عمق دو چشم مهربانت پیداست

تصویر دل شکسته ات ، مادر جان

شعر شماره 214

شعله ای خاموش گشت و خانه ای بی نور شد

گوهر ارزنده ای پنهان به خاک گور شد

مادر شایسته ای زین عالم ناپایدار

چشم خود بربست و از چشم عزیزان دور شد

شعر شماره 215

مادرم چشمان پرخون به راهت مانده است

داغ هجرت خاک غم را برسرم افشانده است

رفته ای سوی جنان ، ای مظهر مهر وفا

چون که از جنت تورا زهرای اطهرخوانده است

شعر شماره 216

ای گل گلخانه ! پژمون ، فسردن زود بود

خانه شد ظلمت سرا ، از خانه رفتن زود بود

شمع محفل ! سوختی خاموش کردی خانه را

سوختیم از هجرت ای مادر ،گسستن زود بود

شعر شماره 217

همی نالم که مادر در برم نیست

صفاو سایه او بر سرم نیست

مرا گر دولت عالم ببخشند

برابر با نگاه مادرم نیست

شعر شماره 218

مادرم ذکر خداوند جهان کار تو بود

در جهان طاعت حق ،مونس وغمخوار تو بود

عاقبت رفتی و از مهر جهان دل کندی

چون که زهرای علی تشنه دیدار تو بود

شعر شماره 219

هر گه که ز شوق می کنم یاد تورا

گویم که هزار آفرین باد تورا

الحق ز تبار حضرت زهرا بود